میکروسیلیس به طور گسترده در بتن استفاده می‌شود که باعث می‌شود بتن مقاومت فشاری، مقاومت در برابر آب و مقاومت شیمیایی بالاتری داشته باشد. این امر می‌تواند هزینه‌های مواد و مصرف انرژی را کاهش دهد. نانومواد جدید، مانند نانوسیلیس یا نانولوله‌ها، منجر به بهبود بیشتر مقاومت و استحکام می‌شوند. ذرات نانوسیلیس یا نانولوله‌ها در فرآیند جامد شدن بتن به ذرات نانو سیمان تبدیل می‌شوند. ذرات کوچکتر منجر به فاصله کمتر ذرات و موادی با چگالی بالاتر و تخلخل کمتر می‌شوند. این امر مقاومت فشاری را افزایش داده و نفوذپذیری را کاهش می‌دهد. با این حال، یکی از معایب اصلی نانوپودرها و مواد این است که در طول خیساندن و مخلوط کردن به راحتی به سنگدانه تبدیل می‌شوند. مگر اینکه ذرات منفرد به خوبی پراکنده شوند، کلوخه شدن باعث کاهش سطح ذرات در معرض دید می‌شود و در نتیجه عملکرد بتن را کاهش می‌دهد.